New Zealand 2.0
Door: Marisja Bijdevaate
Blijf op de hoogte en volg Marisja
25 Mei 2016 | Nieuw Zeeland, New Zealand
Inmiddels brak de 14e van april aan. Wat stond er voor deze dag op het programma? Horse trekking! Een trekking door het bergachtige gebied rond Whakahoro. Vroeger als klein meisje paarden fan tot aan het paardenondergoed aan toe, maar nooit echt paard gereden. Goed, eens moet de eerste keer zijn, dus mocht ik op het rustigste paard genaamd Mick. Een beauty! Nadat iedereen een paard had toegewezen was het aan ons de taak om in een paar minuten een band met het beestje op te bouwen. De paarden gingen nogal hun eigen gang, dus stonden we daar in onze paardenuitrusting naast ons paard te kijken hoe ze gras aan het eten waren. Enig! Tijd om de weg op te gaan. Hop het zadel in en go. We gingen de prachtige omgeving in waar we steeds verder omhoog de bergen in gingen. Mijn paard vond het leuk om steeds op het randje van de weg te gaan lopen, waardoor het leek of we ieder moment de vallei in konden kletteren. Maar eenmaal op de top was het uitzicht, hoe zal ik het noemen? Verpletterend?! Onze paarden konden even rusten en wij konden genieten van de mooie groene, bergachtige omgeving. Heel in de verte zagen we MT Doom liggen. Een vulkaan die we de volgende dag zouden gaan beklimmen. Na de break was het tijd om terug te gaan. In totaal hebben we 3 uur paard gereden en waren we weer heelhuids terug bij onze lodge. Prachtig om op deze manier de omgevingen te verkennen! Dat kon ik in ieder geval al afstrepen van mijn New Zealand bucket list. Het paardrijden was aardig vroeg in de morgen, dus hadden we de rest van de dag nog voor ons zelf. Clare, Dominique, Valentine en ik besloten om nog een hike te doen naar the Blue duck Falls. De weg ernaartoe wandel je langs een diepe vallei, een veld met enorm veel loeiende koeien (waar we zo’n 20 minuten hebben gestaan omdat het zo grappig was) en kom je door een soort rainforest. Daar was dan eindelijk de waterval na ongeveer anderhalf uur door de blubber gewandeld te hebben. Ook weer pracht-ig natuurlijk! Want sja… wat is er nou niet mooi in Nieuw Zeeland he? En toen konden we weer anderhalf uur terug. Kleine pauze bij de koeien en hup zo door naar onze loge. Lekker douchen en vroeg op bedje.
De dag erna enorm vroeg vertrekken: 5:30uur! We moesten een klein eindje rijden naar het National park. Tijd voor de echte hike! Een pracht van een dag met straal blauwe lucht. Perfecter kon het niet. We kwamen aan bij een kantoortje waar we gecheckt werden of we klaar waren om deze tocht te gaan doen. Ik heb maar even hikingboots gehuurd, want deze crossing zou zo’n 8 uur in beslag gaan nemen. Iedereen klaar om te gaan, de taxi bus in en daar stonden we aan het begin van onze 20 km crossing: The Tongariro Aphine Crossing. Met enorm veel energie en goede moed liepen we dit indrukwekkende vulkanische gebied in. Het eerste gedeelte van de crossing was bergopwaarts. Pittig! Maar o zo mooi. Dit gebied staat vooral bekend om zijn gebruik in de Lord of the rings films. Deze vulkaan was DE vulkaan waar Frodo zijn ring in moest gooien. Na 3,5 uur hadden we het hoogste punt van de crossing bereikt. Dit punt is the Red Crater (1886m above sea level). Als je hier staat voel je je meer dan voldaan! Genoot van een uitzicht waar je alleen maar van kunt dromen en het enige wat je voelt is puur geluk! Na dit punt daal je al weer af naar the Emerald Lakes and blue lakes. Zoals het al zegt hartstikke groen en blauw van kleur. Weer een moment van ongeloof! Zo volgen er nog een aantal kilometers met een waanzinnig uitzicht. Het laatste stuk van de daling was het zwaarste van allemaal. Je zag de weg voor je die je nog moest afleggen.. maar je benen beginnen langzaam NEE NEE NEE te roepen en je voeten voel je eigenlijk niet meer. Je lichaam gaat op een soort automatische piloot en wanneer ze daar een trapje zien om toch weer 3 meter naar boven te moeten klimmen wil-het-echt-niet-meer. Totaal afgepeigerd komen we aan bij het eindpunt. Moe.. maar voldaan! Wat een ervaring! Het voelde alsof ik 2 dagen aan het lopen ben geweest, maar het volgende vinkje op de lijst staat! Tongariro Crossing: check! In het busje rijden we weer terug naar ons verblijf. Nipper had een enorm goed idee om in het hotel aan de overkant maar eens even gebruik te maken van de jacuzzi. Samen met Clare en Valentine sneaken we het hotel in en is mijn lijfje mij eeuwig dankbaar dat ik toe heb gegeven aan dit boevengedrag.
16 april! Op weg naar Wellington! Onderweg komen we langs een paar schattige kleine dorpjes. Het eerste waar we stopten was Taihape. Dit dorpje staat bekent om zijn gumboots! Ze hebben daar een fantastisch spel; gumboot throwing! Vanaf die dag hebben we een andere Straybus die ons op de voet volgt. Twinkle is de buschauffeur en we gingen eens even een potje gumboots tegen elkaar gooien. Het is eigenlijk heel simpel, degene die de regenlaars het verste gooit heeft gewonnen. Helaas won Twinkle zijn groep van ons, maar het was wel hilarisch om te doen! Na dit spelletje gingen we verder op weg naar Wellington. Onderweg kwamen we nog door een dorpje Ohakune dat bekend staat om zijn wortels. Best grappig, een mega wortel in een weiland.. met allemaal koeien eromheen die wortels eten! ben ik in een tekenfilm beland? Deed mij toch even herinneren aan onze mega pieper in September! In het volgende stadje was een enorme speeltuin te vinden. En alweer voelden we ons ongeveer 8 jaar en renden we de speeltuin in om te schommelen, klimmen, glijden en klauteren. Nipper op zijn skateboard. JA! Fun! IJsje erin en het speelkwartier was weer voorbij.
Na aardig wat kilometers kwamen we aan in Wellington. Een grote stad, weer heel wat anders dan de kleine dorpjes waar we de afgelopen dagen doorgebracht hadden. Maar wel lekker bruisend! Nadat we ingecheckt hadden in ons hostel zijn we naar Te Papa gegaan. Het nationaal museum van Nieuw Zeeland. Hier vonden we de hele historie van sealife tot de Maori cultuur. Bijster interessant! Om 7 uur in de avond hadden we met Twinkle zijn groep afgesproken in de bar naast het hostel. Zij hadden natuurlijk van ons gewonnen met gumboot throwing, dus Nipper was de hele groep een shotje schuldig. Ook konden we daar genieten van een gratis bordje spaghetti! Joepie! Daar houden we van GRATIS! Opzich best lekker, maar er was nog ruimte voor een toetje. Een straatje verderop was de nightmarket te vinden. Allemaal kraampjes verlicht door lampionnen en versiersels. Daar hebben we maar even een dessert gescoord: een warme wafel met Nutella, slagroom en banaan! Tevreden liepen we terug naar de bar om daar maar eens wat leven in de brouwerij te gooien. Na genoeg dansjes en drankjes zijn Clare, Kathy, Nipper en ik nog even een frisse neus gaan halen in de haven en vonden we het tijd om naar dromenland te gaan.
Nu we het Noorder eiland gezien hadden konden we the Bluebridge Ferry op om een overtocht naar het Zuider eiland te maken. Om 7 uur in de morgen stonden we daar, allen zo brak als een konijn, klaar om de boot op te gaan. Gelukkig hadden ze cabins met bedden, dus sloten Clare, Kathy en ik onzelf op voor some quiet time (2 uur kletsen en 1 uur slaap). 3 uur later kwamen we aan in Picton. Nipper haalde onze nieuwe bus en op en werd de reis naar Marahau weer ingezet. Onderweg kwamen we langs een rivier, sorry geen idee wat de naam is, waar ook een scene van Lord of the rings opgenomen is. Daar gaat een brug van 20 meter hoog overheen waar Nipper dan even vanaf wil springen. Iedereen houdt zijn adem in tot hij weer met zijn big smile boven water komt. Man die jongen is nergens bang voor zou je denken! Eindelijk waren we in Abel Tasman Marahau, waar we verbleven in old MC donalds farm. Een farm met Shamels! Tenminste.. dat probeerde Nipper de bus wijs te maken. Een kruising van een schaap en een kameel! Er zijn dan ook serieus mensen die het geloven! Maar leuke funfact Nips! Dat bleef de rest van de reis ons lievelingsdier. Onze slaapplaatsen bestonden uit kleine houten huisjes tussen de bomen. We hadden besloten om een groepsdiner te maken wat bestond uit worst, biefstuk salade en een overheerlijk toetje: banaan met chocolade! We sneden de bananen open, stopten er chocolade in, folie erom en dan in het vuur leggen. Tijdens het diner had Matt onze fireman het vuur buiten al aangemaakt zodat we na het eten gelijk onszelf op konden warmen. Het koelde in de avonden nu wel flink af dus dat was zeer aangenaam! Bananen in het vuur, marshmallows op een stokkie en genieten maar weer.
We zaten in een (sorry: alweer) prachtig gebied aan de rand van Abel Tasman national park. Er zijn enorm veel activiteiten die je in dit gebied kunt doen.. raften, 3 daagse hikes, kayaking ennnn paddleboarding! Dat laatste ben ik samen met een guide, nipper, clare en Kathy gaan doen. Het was nogal windy dus ons evenwicht werd aardig op de proef gesteld. Wel hadden we een deel van een wetsuit aan om ons wat warmer te houden als we dan in het water vielen. Het was immers geen zomer meer dus het water was al aardig frisjes. 3x raden wie er als eerste weer in het water lag. Jep. Marisja! Maar kan ook niet anders als Nips er een sport van maakt iedereen zo snel mogelijk van zijn board af te krijgen. Na een half uurtje paddelen kwamen we aan bij een zandbank. Hier gaf Clare ons een yoga lesje op het paddleboard(dat is pas goed voor je balans), bouwden we een mensen piramide, renden we rondjes over de zandbank en hebben we heerlijk in het zand zitten tekenen. Toen zagen we dat de golven iets hoger werden, dus moesten we maar weer eens terug naar het vaste land. Maar die weg was onmogelijk om staande te blijven op het paddleboard. Dus besloot ik maar gewoon zittend terug te gaan. Terug op het strand was het feel-your-happiness-time! Eigenlijk een heel mooi moment.. we beseften ineens alle 4 op hetzelfde moment hoe gelukkig we waren! This is how happiness feels like! Gewoon lekker genieten van waar en met wie je bent. Eigenlijk heb je verder ook niets nodig. Terug in ons houten hutje kwamen we op het idee om nog even langs de kust te wandelen. Maar eerst nog even relaxen.. we zijn immers geen 20 meer en na deze ontzettend actieve ochtend was het eerst tijd voor some quiet time. We sleepten onze bedjes in het zonnetje en daar lagen we.. I don’t wanna go anymooooore! Toch de wandelschoenen weer aan de voetjes gedaan en aan de hike begonnen. Het was weer eens bergopwaarts dus na de eerste look out vonden deze granny’s het weer genoeg geweest en liepen we weer terug. Voor het avond eten stond een burger op het menu. Een kwartiertje lopen vanaf ons verblijf was daar een busje met wat picknickbankjes en wat gezellige verlichting. Ik had een enorme fishburger! Om je vingers bij op te eten! yummy!
19 april! We gingen Abel Tasman weer verlaten en op weg naar Westport. Twinkle zijn bus was ook op de zelfde plek, dus we zouden tegelijk naar de volgende bestemming rijden. Nou ja… een wedstrijdje doen wie er het eerst was natuurlijk! Nipper reed naar de receptie om nog wat mensen op te pikken en we konden gaan. Ho eens! Waar zijn Nips zijn krullen ineens gebleven! Twinkle en Nips hadden van kleding gewisseld en wisselden van bus. Dus voor de komende rit hadden we Twinkle als buschauffeur die zich voordeed als Nipper en allemaal idiote verhalen over zichzelf vertelde. Grootste lol! Na de eerste koffiestop hadden we onze eigen Nips weer terug, hij vond de andere bus maar saai en miste zijn Nippers Nips. We kwamen aan in Westport. Daar konden we 2 dingen doen die middag; surfen of een wandeling langs de kust. Ik koos ervoor om maar weer eens op een surfboard te gaan staan. Samen met Clare, Dom, Kathy, Lewis, Rachel en Nipper. De golven waren ruig, wild, hoog en perfect om te surfen! Tenminste.. voor Nipper! De rest heeft weer heel wat zeewater ingeslikt, maar het is me gelukt om toch een paar keer weer op te staan. Yay! Voor die avond hadden we ons allemaal ingeschreven voor een bierproeverij met bbq, dus na een douche iedereen weer in de bus en op naar het bier! Een kleine bierbrouwerij waar we allemaal een glas kregen en we 7 verschillende bieren konden proeven zo vaak we wilden (oh oh). Dit in combinatie met chips en wat worsten.. ja.. dan weet je het wel! Op naar het strand! iedereen nog een 2 liter fles van zijn favo bier onder de arm en chillen maar. Onze fireman Matt weer in zijn nopjes door een mega mega MEGA vuur te maken op het strand! lekker warm en oh zo gezellig. We hebben het zelfs voor elkaar gekregen om de hele groep van 28 man op 1 selfie te krijgen. Weer zo’n fijne avond met een overdosis aan happiness!
Vanuit Westport gaan we op weg naar Franz Josef waar zich the most famous glacier of NZ bevindt. Na ons kampvuur avondje kon iedereen wel even een goed ontbijtje gebruiken dus stopten we bij Punakaiki; Pancake Rocks and the Mighty blowhols. Eerst even flink wat (veel te lekkere) dikke pancakes met stroop naar binnen werken, en daarna een korte wandeling maken om de Pancake Rocks te bekijken. Ik begrijp nog steeds niet helemaal waar deze naam vandaan komt, want het is nogal een rotsachtig gebied met grote “blowholes” waar het water met veel geweld in opspat! Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het iets van platte rotsen waren! We zeggen niet voor niets “zo plat als een pannekoek” toch? Maar dat maakte het niet minder mooi natuurlijk. Door het opspattende water en de zon verschenen er regenbogen wat het geheel extra bijzonder maakte. Op 5 minuten van de Pancake Rocks maakten we een 2e stop om door een bos uit te komen bij een “hidden beach”
Het was een aardig stukje rijden naar Franz Josef dus vond Nipper dat we maar eens aan het ijs moesten! HELD! Cookies and cream it is! Daarna iedereen de bus weer in, Beatles weer aan en gaan. Stray stray kray stray crew weer vol gekkigheid Nipper wakkerhouden en daar kwamen we aan bij ons hostel; Rainforest Retreat. Een blokhutachtige accommodatie met een eigen restaurant en bar. We kookten ons eigen maaltje en hebben daarna met de groep afgesproken in de bar om te proosten op Franz Josef. Vervolgens besloten we een afterparty te houden in Snakebite, een open mic bar waar een enorm goede band aan het spelen was. Happy days tot in de vroege uurtjes!
21 April.. de dag dat Marisja uit een vliegtuig sprong! Om 14:00 stond ik samen met Nipper, wat onbekenden en team Singapore klaar om het busje naar Fox Glacier in te stappen. This skydive is the 2nd best in the world and the highest of New Zealand. Als we het doen, doen we het goed! 16.500ft, zo’n 5 km de lucht in. We kregen een aantal instructies over wat ons te wachten stond en hoe wij mee moesten werken met onze skydive-instructeur. Eigenlijk niets behalve een banaan doen, nou dat klinkt niet moeilijk, hup gaan met die banaaaaaaaan! Daar komt het spreekwoord dus vandaan! We kregen een mooi zwart/rood pakje aan, tuigje om en een hoofddeksel alá Calimero op ons hoofd. Klaar om de sprong te wagen! Er kunnen 6 mensen in een vliegtuig dus moest ik nog even een ronde wachten voordat ik mocht. Ik stond te popelen om dit te doen! Ik had verwacht dat ik kapot zou gaan van de zenuwen, maar nergens last van! Nipper daar in tegen werd ineens heel erg stil.. ahhh! Die was wel enorm zenuwachtig. Mijn instructeur kwam terug van de eerste sprong en nu was het mijn beurt! High five! Let’s go! Ik stapte als eerste het vliegtuig in en dat zou betekenen dat ik er als laatste uit zou springen. Nog steeds geen zenuwen maar alleen maar meer zin om dit te doen! We stegen op, ik werd vast gemaakt aan mijn instructeur en het uitzicht over de glaciers, bergen en zee was adembenemend. Over ademen gesproken, we kwamen op een punt dat we even een zuurstofkapje op moesten doen om extra zuurstof toegediend te krijgen. Daar waren we: 16.500ft. Het luikje ging open en zoef zoef zoef daar sprongen de eerste 5 mensen het vliegtuig uit. Dat ging snel! My turn! Daar hing ik met mijn benen uit het vliegtuig, heel keurig een Banaan te doen. En Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah daar ging ik!!! I’m flighing! 70 seconden viel ik naar beneden tot de parachute uit ging. Wat gaaf! Ik was zo onder de indruk van alles dat ik helemaal vergat mijn armen te spreiden, maar oh wat een ervaring is dat! Zo’n 10 minuten later stond ik weer met de beentjes op de grond met een overdosis aan adrenaline gierend door mijn lijf. Het liefst ging ik gelijk nog een keertje. Ik heb alles op video vast laten leggen, en mijn gezicht staat alleen maar op standje plezier. Toen iedereen gesprongen had, bekeken we elkaars video’s en gingen we terug naar ons hostel. Daar hadden een all-you-can-eat-pizza diner. Stray Stray Kray Stray crew zat natuurlijk bij elkaar aan tafel en daar kwamen de pizza’s. binnen 30 seconden was de pizza weg. NEXT PLEASE! Ik heb geen idee hoeveel pizza’s we met elkaar opgegeten hebben, maar daarna konden we rollend naar ons bed. Zo vol! Kathy, Clare en ik hebben nog even een “Laundry Do” gedaan en daarna lekker gaan slapen. Wat een dag.
En we verplaatsen ons weer naar het volgende dropje. Wanaka. Maar voor we daar aankomen hebben we onderweg weer een aantal stops gemaakt; Als eerste stoppen we bij Mathison lake. Na een kleine wandeling kom je aan bij het meer wat werkelijk waar een spiegel is. De weerspiegeling van de bergen en het bos is magisch. Daarna rijden we door naar The Thunderfalls, een hele hoge waterval. Enig! Als je 1 minuut lang naar het vallende water staart en daarna naar de rotsen ernaast kijkt begint alles ineens in slowmotion te bewegen! Weird! Voor de lunch stopten we in een klein dorpje waarvan ik de naam niet eens geweten heb. In een klein sieradenwinkeltje vonden Clare, Kathy en ik een armbandje wat symbool staat voor onze stray-friendship. Door deze intense reis zijn we al gauw heel close geworden en dat vonden we zo mooi, dat we daarom een armbandje gekocht hebben samen. So cute! Onze laatste stop voor we in Wanaka aankomen zijn The Blue Pools bij het plaatsje Haast. Een heldere superblauwe rivier omgeven door enorm veel stenen! Walhalla voor onze jongetjes in de bus! Lekker stenen in het water gooien en alle meisjes bouwen een torentje van steentjes. Zo lief! Over de rivier hebben ze een grote hangbrug gebouwd. Maximaal 20 mensen a.u.b. nou dat is precies onze bus! Hup die brug, op en schommelen maar. En maar hopen dat we niet de rivier in zouden kletteren met brug en al. Clare kwam op het idee om Pooh sticks te spelen. Ja, het spelletjes uit Winnie the Pooh. Allen op zoek naar een takje en dan deze aan de ene kant van de brug erin gooien, rennen naar de andere kant en dan zien welk takje het eerst aan de andere kant is. Soms vraag ik mezelf wel eens af of ik daadwerkelijk 27 ben geworden in April… Maargoed ik was niet de enige die hier enorm veel plezier in had! Toen we uitgespeeld waren reden we door naar Wanaka. Het enige nare aan deze trip waren de Sandflies! Mijn hemel! Als we de bus uit gingen moesten we dat zo snel mogelijk doen om geen vlieg de bus in te laten. Sandflies zijn enorm irritant en bijten je graag! Dat zorgt voor vervelende plekjes. Maar zolang je blijft bewegen gaan ze niet zo snel op je zitten. Dat is ook één van de redenen dat we de hele dag aan het rennen-vliegen-draven waren hoor! Nipper zei dat hij die avond een curry ging eten bij zijn favo tentje en vroeg wie er met hem mee ging. Sowieso gingen Nippers Nips natuurlijk mee. En uit eindelijk besloot de hele bus mee te gaan. Dus stonden we daar met 20 man in dat inni zaakje curry te bestellen. Toen we allemaal ons tasje met voedsel hadden zijn we naar het strand gegaan om daar ons diner te nuttigen. In de avond nog even een drankje in de bar gedaan en hup naar bed! Allen wat moe van de hele dag rennen denk ik.. In de morgen ben ik om 7 uur met Lewis, team Singapore, Kathy and Clare mt Iron gaan beklimmen. Beklimmen klinkt dan wel weer heftig, maar het was eigenlijk een soort stijl pad slingerend omhoog. We dachten dat dat wel een goede start van de dag zou zijn! Eenmaal op de top hadden we een mooi uitzicht over Wanaka en de bergachtige omgeving. Deze klim nam zo’n 1,5 uur in beslag en als je naar beneden ging kwam je uit bij Puzzleworld. We hebben daar nog even gechilled in de gratis zone waar we onze hersens lieten kraken met braingames. Aan het einde van de ochtend werden we opgehaald door Nipper. Back on the road! Op naar Queenstown!
Geen reisje zonder stops. Dus ook tussen Wanaka en Queenstown maken we uiteraard weer wat stops. Als eerste maken we onze weg naar the rugged rocky Kawarau Gorge bridge. Dit is een mega historisch punt voor bungeejumpers. Want dit was de eerste brug waar ze vanaf sprongen. Deze brug is 134 meter hoog en Nipper en Ashley sprongen daar even vanaf. Dat doe ik ze niet na. Stop nummertje 2 was de Koda river. Door de herfst kleurden de bomen allemaal al geel en dat in combinatie met de grijze rotsen en het turquoise water leverden weer wat mooie kiekjes op! Joepie! In Queenstown verbleven we in het Base hostel. Ik ging eerst maar eens even een warme muts scoren, want de temperatuur was toch wel aardig wat lager in het zuiden! De diners in het hostel waren erg goedkoop dus gingen we daar ook maar weer even gebruik van maken. Beef taco met nacho’s en een drinkje. Nipper heeft een aantal jaren in Queenstown gewoond dus wilde ons maar al te graag mee nemen naar de leukste kroegen. En uiteraard waren wij wel in voor een dansje, dus gingen wij met Nips mee. Hij nam ons mee naar the Wildbar. Daar verkochten ze teapot shots. Leuk conceptje om te onthouden. Je krijgt een kleine theepot waar zo’n 6 shotjes uit gaan. Deze vullen ze met verschillende zeer smakelijke cocktails. En deze kun je dan delen met je vrienden! Zo leuk! Alle smaken uitgeprobeerd. Lekker gedanst met de vrienden van Nips. Nip zei tegen ons dat er 2 vrienden van hem naar de bar zouden komen en dat het echt 2 knappe kerels waren. Alle meiden keken er enorm naar uit natuurlijk. Komen ze binnen.. OH. UHM. HI. Wij gaan weer dansen Nips! Hoiiiii! Verreweg van knap.. Maar wel in voor een feestje dus wel een avond vol theepot-plezier. En daar gaat het uiteindelijk om!
24 april de dag dat we afscheid moesten nemen van Kathy! Ze bleef nog wat langer in Queenstown en zou daarna naar Australië vertrekken. Nooit leuk om gedag te zeggen tegen iemand waar je zo intens mee samen gereisd hebt. Maar we gaan elkaar opzoeken! Tripje New York! Niets mis mee! Het weer zat ons ook niet echt mee! Een regenachtige dag. Die dag stond Milford Sound op het programma. Ze zeggen dat je eigenlijk 2x daarheen moet gaan. Op een regenachtige dag (check) en een keer op een zonnige dag. De beste manier om Milford Sound te bekijken is per boot. Dus wij met 100 Aziaten zo’n boot op. En als ik me ergens aan erger.. zijn het reizende Aziaten. Behoorlijk onbeschoft volk! Wilde ik een mooie foto maken van het spooky Milford Sound.. camera helemaal ready, komt er een Chineesje aan die gewoon zijn camera voor mijn camera houdt! Excuse me? Toen had ik het wel even gehad. Maargoed Milford Sound was door de regenval voorzien van meer watervallen die van de rotsen kletteren. Op de grote rotsen in het water lagen veel zeehonden te luieren en de laag hangende wolken maakte het geheel een beetje spookachtig! Maar wel iets wat ik nog niet eerder gezien had! Als verzopen katjes stonden we op het dek foto’s te maken. Maakt ook allemaal niets meer uit als je dan zeiknat in de kou staat! Nadat we van de boot kwamen zijn we naar onze volgende bestemming gereden; Guns Camp. Om daar te komen moet je door the Homer tunnel heen, dwars door een berg! Voordat we de tunnel in gingen zagen we ineens allemaal grote vogels op de grond zitten. Bleek dat het Kakapo’s waren. Deze vogels worden helaas met uitsterven bedreigd, maar komen alleen maar voor in New Zealand. JA! We zijn toerist of niet, allen de bus weer uit en gauw een kiekje nemen! Net voor Guns camp vinden we nog the mirrorlakes. Een beetje vergelijkbaar met Lake Mathison, maar omdat het regende was het water die dag niet als een spiegel. Helaas peanutbutter. We reden een terrein van Guns Camp op en het eerst wat ik dacht was; allemaal bouwvalletjes! Het zag er allemaal wat oud en vervallen uit. Maar toen we hoorden hoe deze accommodatie in zijn werk ging, viel dat op zijn plek. Geen elektriciteit, geen verwarming, water wordt verwarmd door kachels. En hout moet je bij de receptie halen als het op is. WOUW back to basics mensen! Fireman Matt helemaal blij! Gelijk opstoken die handel! Harstikke warm in dat kleine huisje! Maar wel gezellig. Die avond hadden we weer een groupmeal, dit keer was het pasta Ala Nipper met heel veel bacon! Het was al vroeg donker en het werd frisjes buiten dus iedereen dook vroeg zijn eigen hokje in. Lekker voor het vuurtjen! Cosy!
De dag erop vertrok een deel van de groep naar Stewart Island (waaronder ik) en de rest bleef in Invercargill. Samen met Clare, Matt, Brenna, Frederique en Blake werd ik afgezet bij de ferry. Die dag was het enorm slecht weer. Harde wind en regen. Er was nog enige twijfel of de ferry überhaupt wel zou vertrekken. Maar de regel was, als de golven niet hoger dan 6 meter (!) zijn dan vertrekken ze gewoon. SLIK! Oké! We checkten in en moesten nog een half uurtje wachten tot de ferry vertrok. Ondertussen speelden we het spelletje heads up! Een soort wie ben ik op je telefoon, maar dan moet je alles uitbeelden zonder daarbij geluid te maken. Om te gieren! Daar kwam de ferry aan. Wij gingen voorin zitten zodat we een goed uitzicht op de schipper hadden. De eerste paar meters vielen best mee qua wildheid, maar zodra we de open zee op gingen begon me daar toch een rollercoaster! Ik denk dat de golven wel 5.5 meter hoog waren! Dat ging echt als een malle! Lachen-gieren-brullen-gillen! Dat was leuk voor de eerste 30 min, maar daarna kwamen er 30 hele nare minuten. Iedereen werd hartstikke beroerd. Kom maar door met die papieren zakjes! Na een uur kwamen we eindelijk aan op Stewart Island. Het was een kleine 15 minuten lopen naar ons hostel en daar werden we verwelkomt door een gezellige mevrouw. Van te voren had Nips ons al verteld dat we een “bring your food and share” diner zouden hebben de dag van aankomst. Dus hadden Clare en ik alle ingrediënten voor een schaal Nacho Beef meegenomen. Iedereen was nog aardig beroerd van de rollercoasterferryride, dus aan eten wilden we eigenlijk nog niet denken! Maargoed, iedereen begon met koken en in no time hadden we een enorme walking diner op het aanrecht staan. Echt iedereen had de handjes uit de mouwen gestoken om iets lekkers op tafel te zetten. Van cocos soup tot appelkruimeltaart. Smullengeblazen! Om een uur of 9 ging ik samen met Freddy, Clare en Blake op kiwi jacht. Het blijkt dat de kiwivogels alleen tevoorschijn komen als het donker is buiten. Lekker warm aankleden en in de regen op zoek naar de diertjes. Nergens te bekennen natuurlijk. Dan maar de bosjes in met onze zaklampjes. Freek Vonk is er niets bij. Helaas hebben we geen kiwi kunnen vinden. Maar het was evengoed weer een grappig avontuur opzich!
Dag 2 op Stewart Island besloten we het eiland te gaan verkennen door een auto te huren. Met 8 man stapten we de auto in. Nog 2 mensen uit het hostel wilden graag met ons mee en dat scheelde natuurlijk ook weer in de kosten! Clare stapte achter het stuur en verwelkomde ons on Mom’s tour! Het hele eiland heeft een limiet van 30 km/u, maar Clare had daar nogal moeite mee. Dus scheurde gewoon lekker over die wegen heen. We hadden een kaartje mee gekregen van het hostel en bezochten alle mooie plekjes op het eiland. Over het algemeen waren dat veel stranden met kleine wandelroutes eromheen. Wat wel een gek detail was, ik heb nog nooit giant-seaweed gezien. Echt meters zeewier maar dan in formaatje xxxxxl! Daar konden wij ons wel weer even mee vermaken natuurlijk! Rond het middag uur stonden onze leftovers op het menu. Even terug naar ons hostel en daarna de andere kant van het eiland verkennen. Daar was een langere wandelroute naar het zuiderlijkste puntje van Nieuw Zeeland. Deze liep door het bos langs de zee. Best een mooie wandeling, maar eerlijk gezegd had ik al wel mooiere dingen gezien! Je raakt wat verwend he?
Na deze wandeling zat onze tijd op dit eiland er al weer op! We leverden de auto in en gingen de ferry weer op om terug te gaan naar onze andere busmates. Dit maal was het water rustig en hebben we heerlijk geslapen op de terug weg. Nips stond ons al op te wachten met de rest van de groep en die dag reden we nog terug naar Queenstown. De eerste keer dat we in het donker aan het rijden waren. Nips had voor ons de stoelen gereserveerd zodat we zo dicht mogelijk bij hem konden zitten. Hij had ons zo gemist! Skatje! Maar Nippers Nips waren weer terug, muziek ging weer aan en de gezelligheid werd weer ingezet. Eenmaal aangekomen in Queenstown ging iedereen een slaapplekje zoeken voor de komende 3 nachten en hadden we afgesproken om die avond (weer) een bartour te gaan doen. We hadden immers nog niet alle bars gehad de vorige keer! Vooruit! Even een lipstickje op en go! Een avond vol gekkigheid van piggybacks van bar tot bar, tot Wesley de stripper die zich niets aantrekt van de mensen om zich heen en zich als een soort Magic Mike over de dansvloer een beweegt. Zo mooi om te zien hoe iedereen lekker geniet van zijn reis!
Dag 2 hebben we lekker uitgeslapen en ben ik met Nipper gaan winkelen in Queenstown. Hij had wat nieuwe kleding nodig en vroeg of ik met hem mee ging. Maar natuurlijk! Mijn jasje viel onderhand helemaal uit elkaar, dus voor mij een nieuw jasje! In de middag had ik met Clare afgesproken om een hot chocolate te drinken. Patagonia Chocolates was high recommended, dus dat moesten we natuurlijk dan maar even uitproberen! Alleen alllllllll de chocolade die daar lag was al een lust voor het oog! Maar die hot chocolate… best one ever! In de avond hebben we nog even in ons appartement een horror film gekeken en zijn we voor de verandering maar eens vroeg het bedje in gegaan.
Dag nummer 3 in Queenstown ben ik eerst in mijn eentje een wandeling langs Lake Wakatipu gaan doen en ben ik later die ochtend met Matt een 2e wandeling gaan maken. Clare en Brenna waren die ochtend aan het paardrijden en we zouden daarna met Ashley een luge gaan doen op 1 van de bergtoppen rond Queenstown. Je gaat dan met een kabelbaan de berg op en als je eenmaal boven aan bent heb je een prachtig uitzicht over de meren, bergen en Queenstown. Na wat foto’s zijn we de volgende kabelbaan in gesprongen om nog iets hoger de berg op te gaan waar de start van de luge baan was. We hadden een ticket voor 6x naar beneden scheuren. Rondje 1 was even uitproberen, vanaf rondje 2 was het vol gas, zo hard mogelijk naar beneden! Ondertussen zagen we dat team Singapore ook aan het lugen was, dus we gingen elke keer met 8 man tegelijk die baan op! Mensen lieten ons zelfs voor, omdat ze zelf niet zo snel gingen. Wat een lol! Half uit de bocht vliegen, iedereen proberen in te halen en proberen met zijn achten op 1 foto te komen. Onze foto’s waren sowieso de meest achterlijke ever! Ja. Dit was weer een middagje craziness! Daar kregen we honger van. Je hebt 2 burger tentjes in Queenstown die bekend staan om de lekkerste burgers van de wereld Fergburger en Devilburger. De minimale wachtrij bij Fergburger is zo’n 20 tot 30 minuten, dus zijn we naar Devilburger gegaan. Want dat moesten we natuurlijk ook meegemaakt hebben! En je raad het al… smullen geblazen! Die avond besloot iedereen vroeg op bedje te gaan, maar vroeg Nips of ik nog met hem en zijn vrienden de stad in wilde. I’m in!
De 3 nachten in Queenstown zaten er al weer op. We gingen onze reis door New Zealand weer hervatten. 29 april reden we naar Aoraki/MT Cook. De weg ernaar toe noemen ze ook wel Mountain lovers Paradise! De naam zegt het eigenlijk al.. Veel bergen! We maken een stop bij lake Pukaki waar we op de achtergrond MT Cook al konden zien. Het dagelijkse speelkwartier werd weer ingelast en daarna reden we naar onze accommodatie. Deze bevond zich aan de rand van Mt Cook. We kwamen er begin de middag aan en trokken gelijk onze wandelskoentjes weer aan om de hike naar the Hooker Glacier Lake te gaan doen. Een wandeling in een paradijsje! Bergen waarvan de toppen van sneeuw voorzien zijn, meren met ijsblokken en een wandelpad waarvan elke 10 minuten je uitzicht mooier en mooier wordt. Happiness?? Yes.. Happiness! Samen met Matt en Clare heb ik de hele hike gelopen die normaal zo’n 3 uur in beslag neemt. Maar omdat we niet genoeg foto’s konden maken hebben wij er 4 uur over gedaan. Maar zo hebben we de sunset wel gezien en konden we in het pikkedonker naar ons hostel terug lopen. Dat was een lange weg terug waar we niet echt op gerekend hadden..! Eenmaal terug in het hostel maakten Clare en ik een reuze salade en vonden we het wine o’clock! Nipper was in de lounge een rugby game aan het kijken dus hebben wij hem daar maar even bij vergezeld. Sowieso is het niet heel erg om een rugby wedstijd te kijken! Allemaal grote gespierde mannen die aan het vechten zijn om een bal. 100x beter dan onze ijdeltuitjes van voetballers.
We blijven gewoon lekker door reizen. Next location: Rangitata. Onderweg stoppen we bij een peel forest waar enorm grote bomen staan! Een kleine wandeling naar de grootste boom die ik ooit gezien heb. Even met de boom geknuffeld en daarna mochten we op het gras spelen. Een deel van de groep zat em lekker te chillen, een ander deel ging rugby spelen en ik ging met Clare, Brenna en Chalotte even wat yoga doen! Daarna besloten Brenna, Clare en ik nog even cheerleader te spelen en toen gingen we op weg naar onze accommodatie. Een houten Logde in the middle of nowhere. Heerlijk zonder bereik en in een prachtige omgeving. Grappig detail van de slaapkamers, ze hadden stapelbedden van 3 hoog! Niemand die daarop wil slapen, lig je letterlijk met je neus tegen het plafond! En ZO hoog! Je kon die middag een hike gaan doen of gaan raften, maar ik besloot met Clare lekker onze nageltjes te gaan lakken. Even “me” time! Nipper bleef ook bij ons en ging vast wat voorbereidingen treffen voor het avond eten. Er stond weer een groupmeal op het menu! Beef Nacho’s! yummy! Onze nageltjes waren gelakt en Nipper zou Nipper niet zijn als hij ook niet een gekleurd nageltje zou krijgen, dus vooruit! Voor hem ook een roze nageltje! Die middag was lekker lui en tegen 6 uur had Nipper ons eten klaar. Bordjes gevuld, wijntje erbij en de Strayfamily was weer aan het genieten. Na het eten zijn we een paar spelletjes gaan spelen met onze stray stray kray stray crew en de rest van de groep was een filmpje aan het kijken! Nipper vond dat het wel weer eens tijd was voor een sneak out, dus gingen Clare, Ashley, Brenna, Matt, Nipper en ik net doen of we naar bed gingen om 9 uur. Wat we werkelijk deden; Dekens verzamelen, uit een raam klimmen, onder het raam van de woonkamer door sneaken en rennen naar een open grasveld. Daar maakten we één groot bed en Lagen we op een hoopje naar de sterren te kijken. Rangitata staat er bekend om dat het één van de beste plekken van Nieuw Zeeland is om sterren te kijken, en daar hebben ze niet over gelogen! Zoveel sterren, we zagen de milkyway en we bleven maar wensen bedenken voor alle vallende sterren die we zagen. So Lovely! Clare zette ons Stray-lievelingslied “In my life” van de Beatles op en daar was onze pure happiness weer! We hebben daar nog een paar uur de mega-spoon gedaan en toen werd het echt te koud om buiten te blijven. Op naar dromeland.. een onvergetelijk mooie avond!
Op 1 mei reden we via Christchurch naar Kaikoura. In Christchurch moesten we Afscheid nemen van Brenna, Matt en Team Singapore! So sad! Maar we zien elkaar weer op onze wereld trip! Aangekomen in Kaikoura konden we weer een aantal activiteiten doen die dag. Een wandeling langs de kust waar we zeehonden konden spotten of vissen en daarna je vangst eten. Ik koos voor het eerste. Vissen op zo’n klein bootje midden op zee zag ik mezelf niet zo doen. Samen met Charlotte ging ik lekker wandelen. Een hoop zeehonden gespot die daar lekker lui in het zonnetje lagen te slapen. Halverwege even een cappuccino-break en daar vond ik Clare-vis in een souvenir winkeltje. We gingen op zoek naar een kadootje voor Nips. We vonden een armbandje voor ons drieën en een schattig kaartje. LIEF! We moesten terug naar ons hostel want daar zou Clare opgehaald worden om haar gevangen vis te gaan eten onder het genot van een wijntje. Helaas voor mij kon ik daar niet bij zijn omdat ik niet mee geweest was om te vissen. Tenminste dat dacht ik! Nipper stromde onze kamer binnen en zei: Maris jij gaat ook mee! I can’t leave you behind! Don’t tell anyone! SST! Dus, daar ging Marisja mee vis eten en wijntjes drinken. Op het menu stond de crayfish die ze gevangen hadden. Deze hadden ze alvast gekookt en konden we samen met wat andere hapjes ons diner noemen. De visjes die iedereen aan de haak geslagen had, konden ze gratis laten frituren bij de lokale fish and chips hut. Maar dat kwam later, na alle wijn en dansjes. De weg naar de fis hand chips zaak is normaal zo’n 15 minuten lopen, maar om één of andere reden hebben wij er 2 uur over gedaan! Onderweg vonden we elke keer weer een andere speeltuin waar we bleven hangen. Op een gegeven moment was Maike nog verdwaald en moesten we haar nog weer gaan zoeken. En van al die speelkwartiertjes hadden we inmiddels wel weer honger gekregen dus kon de vis zo het frituurvet in! Yum Yum!
Voor de volgende dag hadden we ons ingeschreven om te gaan zwemmen met Dusky Dolphins. Om 5:30 in de morgen zouden we vertrekken.. Maar we hadden de wekker nogal verkeerd gezet, dus werden we om 5:30 wakker gemaakt door de rest van de groep. OOPSIE! Gauw de spullen pakken en op weg naar de Dolphin Encounter. Het water was rond die tijd van het jaar aardig in temperatuur gedaald, dus kregen we een volledig duikpak aan. Incl handschoenen, sokken en een soort muts voor op je hoofd. Toen iedereen het juiste pakje aan had kregen we nog een kleine instructie en gingen we in het busje op weg naar de boot. We waren nog maar net op het water aan het genieten van de zonsopgang en daar kwamen de eerste dolfijnen al tevoorschijn. We voerden nog een stukje verder waar nog meer dolfijnen het water uit sprongen en rond de boot zwommen. Ze legden de boot stil en daar was het moment dat we het water in mochten. So excited! Snorkel op de kop en gaan. Het is werkelijkwaar een droomwereld waar ik weer in terecht was gekomen. Was ik wel wakker? Of sliep ik nog? Ik denk dat er ongeveer zo’n 50 dolfijnen om ons heen zwommen. Op een gegeven moment had ik contact met een dolfijn en die begon een spelletje met mij te spelen. Zo snel mogelijk rondjes om elkaar heen zwemmen. Hij ging sneller en sneller! Tot ik niet meer kon.. ok jij wint flipper! Hij raakte mijn been aan met zijn snuitje en zwom weer verder. MAGISCH! MAGISCH! Dat is toch bijzonder!! We zijn nog 2 keer verplaatst naar een andere plek waar we snorkelden tot we verkleumd waren. De wetsuit hield ons aardig warm, maar na anderhalf uur in het water werd het toch wat frisjes. We voerden terug naar de haven gevolgd door de dolfijnen. Wat een ervaring, zwemmen met wilde dolfijnen; Check! Dat kon ik ook weer afstrepen. Na deze belevenis was het tijd om het laatste deel van de stray stray kray stray crew gedag te zeggen. We gaven Nips alvast zijn kadootje en na dikke knuffels stapten we de bus in en zwaaiden we Ashley en Clare uit tot we ze niet meer zagen. Ik had de stoel naast Nips gereserveerd helemaal voor in de bus, mooi plekje! Op weg naar Picton waar we de ferry terug naar het noorder eiland gingen pakken. Onderweg stopten we nog bij the Seal Colony. Dit is een waterval/rivier met honderden baby zeehondjes. Het is een soort speeltuin voor de dieren. Zo schattig! Tot er 2 zeehondjes op een steen zaten en een achtervolging voor ons inzetten. Wij rennen.. maar die beesten zijn SNEL! Attack of the seals! Dat was best scary. Want dit zeehondje bewoog zich al krijsend voort. Goed, ik ga weer terug naar de bus! Dag zeehondjes! De ferry vanaf Picton zou weer 3 uurtjes in beslag nemen dus zochten we een cabin op om even een schoonheidsslaapje te doen. 3 uur later werden we wakker en werden we afgezet bij ons hostel. Die avond was enorm saai, miste ik team international en ben ik vroeg gaan slapen.
Next day: the longest travelday of the Straytour. Nips had de stoel naast hem al voor mij bezet gehouden, want ik moest en zou hem door deze saaie lange rit heen slepen. Er stapten een hele hoop nieuwe mensen in en daar gingen we. De meest saaie bus ever! Niemand sprak met elkaar, zat met oordoppen in of vastgelijmt aan een boek. Nipper en Ik hadden in ieder geval wel veel lol voorin de bus, tot er op een gegeven moment van achteruit de bus WIIIFIIIII geroepen werd. Pardon me? Nipper keek me aan met grote WTF-ogen. Wil er soms iemand Wifi? Na een lange, lange, lange busrit kwamen we aan in Auckland. Waar iedereen bij zijn hostel gedropt werd. Nipper vond het nog te vroeg om afscheid te nemen! Dus zei hij: jij gaat mooi met mij en Lantern (een andere straybusdriver) in een appartement. LOL gezellig! In de avond nog even op stap in Auckland, maar die stad vind ik maar niets na al die mooie dingen die we gezien hebben.
De dag erna zou ik vertrekken naar Paihia het laatste deel van New Zealand stond op het programma. Ik had nog 5 dagen over van de 5 weken die ik er al bijna op had zitten. Tot Nipper en Lantern me voor de keus stelde om nog 4 dagen mee naar Raglan te gaan. Nipper zijn woonplaats. Dus die dag was een “no show” voor Marisja Bijdevaate. Spulletjes inpakken en op weg naar Raglan. Na 2 uurtjes rijden kwamen we aan op de sheepfarm waar Nipper woont. Hallo Papa van Nipper! Nice to meet you! Nipper en Lantern gingen even zijn vader helpen met wat dingen op de boerderij en ik pakte mijn laptopje om even lekker Once upon a time te kijken. Ondertussen kwamen zijn broers ook thuis. Flin en Ryan, hi! Die avond hebben we biefstuk en worst gegeten van de bbq en kwam Cappie aan. Hij werkt op het hoofdkantoor van Stray, hartstikke gay, enorme baard en kwam ook nog even 2 nachtjes op farm slapen. Wat een gaos! Moeders was op vakantie naar Europa, dus dan werd de eetkamertafel ingeruild voor een pingpong tafel welke dan ook gelijk fungeerde als eettafel natuurlijk. Lekker de hele avond pingpongen!
Dagje nummer 2 gingen we het water op; weakboarden. Tenminste dat probeerden we! Cappie was een natuur talentje, Lantern was te zwaar ofzo en zodra ik stond viel ik ook weer voorover! Niet echt een daverend succes, maar wel het proberen waard. Toen was het tijd om van een rots af te springen! Mijn hemel! Moet dat echt? Ja. Dat moet. Hup klim omhoog! Eenmaal bovenaan was dat eigenlijk best hoog. Vroeger ook al niet zoveel succes gehad met de hoge duikplank, maar na heel veel ja, nee, ja, nee, ja, nee, JA ben ik er toch vanaf gesprongen. Braaf! Halverwege de middag weer terug aan land want de jongens moesten nog even helpen om een pad te fixen bij het 2e huis van Nipper zijn ouders. Aan het einde van de straat zat een schattig restaurantje waar ik me even ging opwarmen met een cappuccino. Ik zat aan een grote tafel waar na een tijdje een oudere dame met haar zoon bij kwam zitten. Ze vroegen of ik ook in Raglan woonde, maar vertelde dat ik uit Nederland kom. De vrouw fleurde helemaal op want zij was in de jaren 50 met de boot vanuit Nederland naar New Zealand geëmigreerd. Ze kon nog goed Nederlands praten en daarna kwam ik er achter dat ze zo dement als een deur was, want ze herhaalde haar verhaaltje nog zo’n 5 keer. Keep Smiling! Haar zoon nodigde mij nog uit om die avond bij hen te komen eten zodat ik de rest van de familie ook kon ontmoeten. Ze vonden het altijd erg leuk om mensen uit Nederland te ontmoeten. Maar ik was natuurlijk al aan het logeren bij Jack! Maar wel superlief dat ze dat vroegen natuurlijk. Die avond barste de craziness helemaal los! Pingpong game met opdrachten. 2 teams en de winnaars mochten een opdracht verzinnen voor de losers. Daarbij kun je denken aan een Lepel mosterd eten, kattenbrokjes eten, een droge weetbix met ketchup en dan zo snel mogelijk fluiten, je hoofd tegen een vliegenvanger koppen. Van dat soort ongein! Wat heb ik gelachen.. Vooral toen er een dode vlieg op het voorhoofd van Cappie geplakt zat. Die avond werd alleen maar gekker maar dat is gevalletje “moet je bij zijn geweest”.
Dag nummer 3 brak aan. Broer Ryan appte Nips al dat de golven enorm hoog waren die dag dus perfect om te surfen. Je zal maar zo’n leven hebben! Hey! Goedemorgen! Golven zijn fantastisch laten we gaan surfen! Okeuj! Spullen in de auto en go! Samen met Lantern en Cappie lekker op een boomstam surfdudes kijken. Niet vervelend wakker worden hoor! Ryan en Nips waren nog wel even een tijdje aan het surfen dus ben ik met de rest even een ontbijtje gaan doen in Raglan. In het begin van mijn New Zealand avontuur hebben we ook een stop gemaakt in Raglan. Daar heb ik met Marieke een cappuccino gedronken in een super leuk café, waar ik op dagje 3 weer van mijn ontbijtje zat te genieten. Niet gedacht dat ik daar ooit nog terug zou komen. Eenmaal terug op de farm probeerden we een film te kijken, maar lag iedereen na een kwartier te pitten op de bank. Na dit middagdutje vertrokken Cappie en Lantern weer naar Auckland en hebben Nipper en ik nog een rugbygame gekeken. Australia- New Zealand! Dat is natuurlijk de ultieme wedstrijd om te kijken en zoals ik eerder al zei.. ook niet heel vervelend!
Daar was dag nummer 4.. time to say goodbye! We zijn aan het einde van de ochtend naar Hammilton gereden waar we nog even uitgebreid hebben geluncht en een wandelingetje door het park gemaakt hebben. Toen was daar de bus richting Auckland! Bye Nips! Niet-echt-een-leuk-moment. De busreis nam zo’n 2,5 uur in beslag en daar stond ik weer in het nare Auckaland. Ik zocht mijn hostel op, checkte in en ging lekker mijn serie afkijken. mijn laatste dag in New Zealand was niet echt spectaculair. Ik heb nog even een citywalk gedaan door Auckland en dat was het wel zo’n beetje!
9 mei vloog ik terug naar Sydney waar uncle Peter me ophaalde van het Vliegveld. En daar was ik weer terug in Australia na een meer dan fantastiche “vakantie” in New zealand! Zoveel mooie mensen ontmoet, zoveel prachtige dingen gezien en zoveel plezier gehad! Best time ever!
Wat staat er nu op het programma? Een all inclusive cruise naar de fiji eilanden! Vrijdag 27 mei vertrek ik samen met mijn flatmates Hilka, Patricia en nog een Patricia vanuit Sydney Harbour en ga ik mijn volgende avontuur in! Kan niet wachten om lekker 14 dagen te relaxen!
Ik weet dat het een enorm verhaal is geworden.. ik ben dankbaar als je het tot het einde vol gehouden hebt! Hugs and kisses!
-
25 Mei 2016 - 08:01
Your Big Sis:
Kind wat een avontuur!! Erg leuk verslag weer.
Het is in ieder geval de moeite om het helemaal te lezen!
Heel heel heeeeeeel veel plezier on your next adventure!!! -
25 Mei 2016 - 11:25
Mama:
Zo ik ben er even voor gaan zitten. Wat een geweldig avontuur. Al veel belevenissen van je gehoord natuurlijk. Maar om dit zo te lezen, Geweldig!!!!!.
Dit pakt niemand je meer af. Weer nieuwe lieve vrienden mogen ontmoeten hoe leuk is dat. (mooie adresjes om nog eens naar toe te gaan ;) alweer 8 maanden weg en dan alleen maar super mooie, indrukwekkende ervaringen mee maken, zo gaaf!!!!
Op naar Fiji dan maar. Je volgende avontuur.
Genieten maar weer!!
Veel liefs pap en mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley