met gierende backpack wieltjes terug naar Sydney

Na heel wat dagen internet afspeuren voor een baantje vonden wij het tijd om van hostel te veranderen. We waren dit hostel zo zat! Er werd dagelijks gesekst in onze kamer en een kerel met een enorme baard deed in zijn eentje gewoon gezellig mee in het bed boven mij, waardoor ik zowat mijn bed uit werd gewiebeld! Daarnaast hadden we ook nog eens een goede decibelsnurker die ons de halve nacht wakker hield dus we waren echt HEUL erg toe aan iets anders! We hadden ons 12 persoons stinkhol in Discovery verlaten voor een heel fijn hostel genaamd Urban Central aan de andere kant van Melbourne. Echt alles was 100x beter dan Discovery! Fijne bedden, schone badkamers. Zo fijn! Dat gaf ons weer wat energie na onze pechweek. We zaten dit keer vlak bij de Eureka Tower. Dit is een gebouw met 88 verdiepingen waar je met de superpower lift in 36 seconden omhoog vliegt naar het skydeck. Na alle inspanning van het werk zoeken vonden we dat we wel weer even iets leuks verdiend hadden. Eenmaal bovenin kijk je uit over heel Melboune. We zijn tegen 20:00 uur het Skydeck opgegaan om daar de zonsondergang te bekijken. Langzaam wordt het donker en gaan alle lampjes in de stad aan. Weer een knijp-me-even-kippenvel-moment! Na deze dromerige uurtjes zijn we even wezen bijkomen op een terrasje aan de Yarra river. Fijn bandje, fijne Corona, wat te snacken en genieten maar! Tot er opeens allemaal chinees-achtige mensen met lampen, camera’s en bordjes tekst aankwamen! Deze werden rond het bandje geplaatst en er kwamen steeds meer mensen rond de band staan. Wat gebeurd hier nouuuuu? Ineens werd het liedje “all of me” van John Legend gespeeld en werd er weliswaar een echt huwelijks aanzoek gedaan! How romantic! Daar zijn wij maar weer getuige van geweest! De volgende dag was het weer job-hunt dag. Bellen, mailen en smsen tot we er kramp in de vingers van kregen! Die dag was Melanie ook aangekomen in ons hostel. Zij is vanuit Nederland met ons meegevlogen naar Sydney en was de eerste week onze roomie in Collaroy! Reden om weer even een Corona te gaan drinken natuurlijk! Na alle verhalen uitgewisseld te hebben weer het bedje in.. ennnnnn verder met de jacht op een baan! We zijn weer in de bibliotheek gaan zitten en als een gek weer aan de slag gegaan! En JA HOOR! We hadden een baan! Ein-de-lijk! Pumkins picking in Bundaberg! Wij een vliegticket boeken en de volgende dag super blij op pad. We vlogen van Melbourne naar Brisbane en vanuit Brisbane naar Bundaberg met de trein. Daar waren we! We werden opgehaald van het station waar onze glimlach langzaam verdween. We stapten een busje bekleed met modder in en kwamen aan bij ons hostel. Hier kregen we een kamer waar we met grote ogen rond keken. ALLES in dit hostel was vies. Opzich niet geheel onlogisch. Iedereen komt van het land, stinkt een uur in de wind, heeft modder all over the place en geeft nergens meer om. Dit was letterlijk een mieren paradijs. Die liepen echt overal! Over de grond, muur, plafond en zo de tassen in! Daarnaast was er ook nog een huis dier die elke avond tevoorschijn kwam naast de deur: een knal groene kikker! Hoi! Die nacht hebben we bijna geen oog dicht gedaan. We hadden beddengoed gekregen wat schoon moest zijn, maar ik betwijfelde het! We moesten die nacht om 4 uur uit bedje want we moesten half 5 in het modderbusje richting het land. Ires werd wakker met een enorme kakkerlak boven haar hoofd. En geloof me dan is het niet fijn om boven op een stapelbed te slapen. Ze lag ongeveer oog in oog met dat ding! EWWW. Gauw het bed uit.. op naar het land. Met 22 slaapkoppies de eggplants in. Geen pompoenen maar aubergines dus! Daar gingen we op de aanhanger achter de trekker met 22 man over elkaar heen gestapeld richting het land. Met frisse moed begonnen we aan de lange rijen. We moesten per minuut 2 emmers van 20 liter vullen. Meneer de boer had nog net geen zweep bij zich en bleef ons maar pushen om sneller te werken. HALLO ik heb 4 maanden gechilled.. mag ik even opstarten? Na 4 uur werken in de bloedhitte van 30 graden, want ja dat was het om 7 uur in de morgen al, hadden we het eerste veld klaar en mochten we even een half uurtje pauzeren. Onze ruggen hadden het al even te verduren gehad, want je moet toch de hele tijd bukken en staan om alle aubergines uit de planten te knippen met je tang. Het zweet gutste ons van het lijf! We moesten wel goed gehydrateerd blijven dus kregen we wel veel water, alleen zat daar een shitload aan pillen in om ons energie te geven. Hou ik niet zo van! Maarja je hebt wel dorst! Vooruit dan maar. Na een half uurtje pauze begonnen we aan veld 2. De planten waren hoger dan mezelf, de grond zag je niet meer door de begroeiing en de aubergines waren 3x zo goed verstopt. Tussen de planten bleef de warmte lekker hangen dus het was nog zwaarder werken dan we de eerste 4 uren al gedaan hadden. Toen ik ergens halverwege de eerste rij was, zag ik ineens een gek takje.. DACHT IK! Ik tilde het blad op en daar zat echt een mega dikke harige spin mij aan te kijken. Ik ben de rij op top snelheid uit gerend regelrecht naar Ires toe. Ik durfde echt niet meer verder. Eenmaal bij kapotte Ires aangekomen zei ik: Ires ik wil niet meer! Ik trek dit niet! Die spin, die warmte, mijn handen, mijn rug! Alles doet me pijn! Ires was het volkomen met mij eens. Dit was niet te doen! Het was inmiddels 11 uur en ze wilden dat we zeker nog tot 5 uur in de middag door zouden werken. Dat zou betekenen dat we ongeveer 12 uur op een dag aan het werk moesten voor gemiddeld 120 AUD! Nou dikke doei! We zijn naar de boer toegegaan en hebben dit werk beëindigd. Hij was gelukkig wel begripvol en bracht ons terug naar de farm waar we opgehaald werden om terug te keren naar ons vieze hostel! Daar braken 2 meest depressieve dagen tot nu toe aan. We baalden omdat alles zo tegen viel, we zo afgebeuld waren en bijna niets verdiend hadden. En dan ook nog is op zo’n vieze plek zitten waar iedereen moe en chagrijnig is! Want ja.. iedereen heeft super zwaar werk, lange dagen en wordt onderbetaald! Not a happy place! De volgende dag hebben we “vrij” genomen om op zoek te gaan naar wat anders! Met een zwaar humeur het internet maar weer op! Aardig wat uurtjes weer op zoek gegaan! We waren zo chagerijnig en prikkelbaar dat we maar even niets meer tegen elkaar zeiden, tenzij het iets interessants was op werkgebied! Totdat we gesmst werden dat we konden bellen voor werk! Natuurlijk nam er niemand op. PFFFFFFFF! Ires zei kom.. we gaan hier even weg! Met hangende schouders zijn we als 2 stille willies naar de winkel gegaan om even wat drinken te halen. Daar hebben we nogmaals geprobeerd de boer te bellen. Nouuuu die toverde me daar toch een big smile op ons gezicht! Die boer was zo lief! 2 uurtjes landinwaarts van Sydney, kersen plukken of verpakken, helemaal blij dat we 26 en 30 zijn en uit Nederland komen! Want hij had geen zin om weer jonkies te babysitten. En we konden op zijn erf overnachten in, jawel, een tent! ALLES beter dan dat hostel waar we zaten! We kunnen daar dus flink sparen! We hoeven maar weinig te betalen voor ons verblijf en verdienen per uur. En die boer wilde het liefst het beste voor ons zei hij, dus hadden we zomaar het idee dat dit wel eens leuk kan gaan worden! Huppelend, lachend en met een hoop lol liepen we weer terug naar ons nare hostel! Zelfs dat kon ons niets meer schelen! We kunnen weg!!!!!! Gauw een vliegticket terug naar Sydney boeken en wegwezen. En nu zit ik hier op het vliegveld. Straks een overnachting in Sydney en morgen naar Goulburn. Even een lijstje met kampeerspullen maken! Want ja.. we gaan back to basics! En daar hebben we enorm veel zin in! Fingers crossed voor een goede afloop!