Welkom in smurfenland

Opgelucht stapten we uit op het station in Sydney. De vlucht van Brisbane naar Sydney duurde maar anderhalf uur. Ondertussen kregen we een lekker wijntje, een chocolaatje en wat nootjes om deze über lange vlucht goed door te komen. We raakten aan de praat met een ondernemer uit Sydney die ons nog even een baan aanbood. Welja, het kon dus eigenlijk alleen maar beter worden! We hadden een hostel geboekt wat er op Hostelworld vrij luxe uit zag en wat enorm goed aangeschreven stond. Na die helse dagen in Bundaberg hadden we dat wel verdiend. Opzich was het een goed hostel.. alles was lekker schoon! Half uur onder de douche gestaan… en lekker slapen! NOU nee hoor! Meneer de Chinees kwam binnen.. ging liggen en BAM keihard aan het snurken! Geen oog dicht gedaan! Potverdikkie! Ik wilde hem wel uit het raam gooien! Hou op! De volgende morgen was ik nog boos op de snurkchinees, maar was het tijd om richting de cherryfarm in Goulburn te gaan. Maar eerst moesten wij nog een complete campinguitrusting kopen natuurlijk. Na een fijn ontbijt met cappucino en een warm chocolade croissantje gingen we richting de K-mart. Dit is vergelijkbaar met de Action alleen dan 5x zo groot. Wij een winkelwagen pakken en inladen maar. We kwamen de winkel uit met een 8 persons tent, 2x een 2 persoons luchtbed en nog wat andere campingspullen. Alleen de gedachte al dat wij daar onze mega tent op zouden zetten was natuurlijk al weer om te gieren. Maar we moeten het ons natuurlijk wel gemakkelijk maken! De weg naar het station met al onze spullen was wel wat pittig. We hadden natuurlijk onze backpacks ook nog en dan nog alle spullen die we gekocht hadden. Als 2 pakezeltjes vertrokken we naar het station. Elke 100 meter even rusten en weer verder! But! We made it! We moesten nog 2 uur wachten voordat de trein vertrok en ontdekten dat we hoeslakens vergeten waren, dus ik liet Ires achter op het station en ging gauw terug om mooie roze hoeslakens te kopen! De trein arriveerde en toen moesten alle spullen de trein nog in. Gelukkig was daar een aardig poppetje die ons even hielp met inladen. Totaal afgepeigerd ploften we neer in de trein en vielen we lekker in slaap. De reis naar Goulburn was nog 3 uurtjes dus dat kwam mooi uit.

Hallo Goulburn. Begin van de avond kwamen we aan op een klein snoezig stationnetje. Alle spullen de trein weer uit gesleept en wachten op farmer Brian. Na 20x bellen kregen we hem nog steeds niet te pakken! Oh neeee, we zouden er toch niet ingeluisd zijn? Gelukkig kwam daar het smsje “i’m on my way” en keken we elke auto na die voorbij kwam. Alle soorten en maten weer gezien. Grappend dat de dikke splinternieuwe Mercedes die eraan kwam ons op zou halen, bleven we rustig wachten. Tot dat de dikke splinternieuwe Mercedes voor onze neus stopte! Hello ladies! How are you today? You guys have a lot of stuff! I don’t know if this is gonna fit in my car! Watch out for my leather please.. na passen en meten propten we ons naast onze spullen en kwamen we na 20 minuutjes rijden bij de farm aan genaamd Sacred Hill. In-het-pikken-donker! Nu moesten we onze tent nog opzetten! Wat een feest! Gelukkig is Ires een ervaren tentopzetster dus stond deze in een mum van tijd aan de scheerlijnen en konden we onze villa in gaan richten! Gezellig dat het eruit ziet! Ondertussen waren onze collega pakkers ook klaar met werken en maakten we kennis met iedereen. We zaten met een aantal Duitsers (Leo, Basti, Natalie, Caroline en Markus), 2 Franse meisjes (Marion en Paulien), een mannetje uit Estland (Ken) en een Nederlands stelletje (Eline en Marvin) op de camping. We zagen een keet staan met 4 dixies ernaast. 2 toiletten en 2 douches. Mijn hemel! Ga ik dit doen? Jaaaa dit kan ik! Back to basics is back to basics! We zijn meteen maar gaan slapen want na de vorige slapeloze nacht en het gesjouw van onze spullen konden we wel een schoonheidsslaapje gebruiken. We kropen lekker in ons kingsize roze bed in en vielen meteen in diepe slaap. Na een paar uur werden we wakker en hadden we ijs en ijs koud! Het is was nog niet helemaal zomer, dus het koelde in de nacht af tot een graadje of 6. Brrrrr! Onze aller aller aller dikste kleren aan, sokken aan en proberen verder te slapen!

Bij daglicht zagen we daadwerkelijk waar we beland waren. Een enorm groot landgoed waar rijen kersen- en olijfbomen staan. Het zag er allemaal heel mooi uit. Op naar de eerste werkdag. Goh, dit is prima vol te houden! Verstand op nul en kersjes sorteren van een lopende band. Maar na een paar dagen ga je toch anders fuctioneren. We hebben een ontzettend leuk team waar we veel lol mee hebben. Vooral over de dingen die op de werkvloer gebeuren. Ik heb nog nooit zo’n inefficiënt bedrijf gezien! Als er een aantal kleine dingen veranderen kunnen we een stuk makkelijker en sneller werken. De “aardige” farmer hebben we gedoopt tot Gargamel. En wij zijn der Schlumpfen die voor hem moeten werken. Gargamel heeft het wat hoog in het bolletje zitten. Hij verteld graag hoe goed hij voor de wereld is en hoeveel geld hij aan alles uit geeft, maar ondertussen doet hij vaak onaardig en gedraagt hij zich het tegenovergestelde van hoe hij zich voordoet in zijn verhalen. Bijzonder manneke! Gelukkig prikken we daar gewoon doorheen. Een korte omschrijving van een werkdag:

We kruipen allen om half 7 onze tent of auto uit. Rennen naar een dixi om te toiletteren of te douchen. Vervolgens pakken we een droge boterham met Nutella (want ja.. je doet een week met 1 brood als je niet elke dag naar de supermarkt kunt) Dan zitten we allemaal fris en fruitig om vanaf 7 uur van start te gaan. Dan komt Gargamel voorbij dat de watertanks nog niet gevuld zijn en dat het ongeveer nog 2 uur gaat duren. Dan volgt er een vlaag van irritatie want we hadden zo graag nog een uurtje langer in bed gelegen. Dan wordt het wachten ingezet. Van ellende gaan er om 10 uur in de morgen al zakken chips open. Na 4 uur wachten kunnen we dan eindelijk aan de slag. Gargamel zijn humeur is intussen ver te zoeken omdat we zo laat van start gaan. We komen “the shed” binnen en beginnen met doosjes maken. Deze moeten nog in elkaar gezet worden met een plastic zakje erin om daarin de kersen van de lopende band op te vangen. Voorbeeldje van efficiënter werken: laat tijdens het watertank vullen vast 4 mensen aan de slag gaan met de doosjes. Zodat we niet met 12 man elkaar in de weg lopen en we direct van start kunnen gaan wanneer de tanks vol zijn. Maargoed! We zijn lekker bezig en vervolgens heeft er 1 zijn verstand al op 0 gezet en stapelt alle doosjes gewoon op zonder ze af te wisselen in richting. 3x raden wat er gebeurd? Alle doosjes vallen van de pallet. Ik had hem nog zo gewaarschuwd dat dit natuurlijk zo niet ging werken! Maar wie niet luisteren wil…. Gargamel nog bozer! Als alle doosjes gereed zijn kunnen we de handjes desinfecteren, handschoentjes aan doen en aan de band gaan staan. Daar gaan we dan! Miljoenen kersen komen voorbij en wij gaan als een malle aan de slag om de slechte kersjes ertussen uit te pikken. Tijdens het sorteren lekker wat kersen eten! Boordevol vitamientjes! Jummie! Ondertussen komt het vrouwtje van Garamel , Souseane, ook binnen gewandeld op haar dooie gemak. De kersen vliegen ons om de oren en de druk wordt wat opgevoerd dus we moeten flink aanpoten om zoveel mogelijk slechte kersen ertussen uit te vissen. Souseane controleert ondertussen een box en loopt in slowmotion naar me toe om te laten zien dat ik 1 kers door heb laten gaan waar een minuscuul plekje op zit. “just be carefull” en drukt de kers eerst bijna in je gezicht voordat ze het op de afval band voor je legt. Misschien moest ik even een andere techniek proberen. Ze heeft er ongeveer 10. En alle 10 werken ze totaal niet! MAAR Souseane voelt de passie! Tegen over mij staat Caroline. Ook aan haar werd een kers geshowd die niet door de keuring kwam. Ze moest eerst de passie gaan voelen. Souseane pakte haar hand en legde deze vervolgens op Caroline haar buik. Terwijl er 3000 kersen voorbij vlogen en in de doos verdwenen. Vervolgens laat Souseane haar nog weer een andere techniek zien en zie je Caroline ongeveer dood gaan omdat ze haar lach bijna niet in kan houden. Zo gaan we nog een paar uurtjes door en smijt Gargamel af en toe een rotte kers door de lucht die per ongeluk over het hoofd is gezien. Na 3,5 uur kersen sorteren kunnen we eindelijk even pauze nemen. Op naar de bouwkeet. Iedereen maakt wat te eten klaar op zijn gaspit en ploft op een comfortabele klapstoel neer. De technieken van Souseane worden nog even door genomen en er wordt nog even flink gesproken over de inefficiëntheid en we kunnen na een uurtje weer terug naar the shed. Dan begint het hele verhaal weer op nieuw. Hoe moeier we worden hoe gekker we gaan doen om wakker te blijven! De hele nineties hitlijst komt voorbij en iedereen gaan een soort van workout met de beentjes doen. Als we door alle bins met kersen heen zijn kunnen we de boel nog schoon maken wat ongeveer nog anderhalf uur in beslag neemt. De hele machine moet met vieze doekjes “schoon” gemaakt worden en dan is Gargamel ineens weer vrolijk en begint hij grapjes te maken en weer grootse verhalen te vertellen. Ach ja. Zo ga je niet helemaal met een pest humeur naar bed he! We drinken nog een kopje thee, poetsen in het donker onze tanden en gaan met moeite nog even de dixi met die fijne geurlijn in. Daarna vergassen Ires en ik onszelf eerst nog even in de tent wanneer we onze werkschoenen uit doen. Snel het roze bed in en op naar een nieuwe dag!

Na 10 dagen had iedereen een dagje vrij gekregen. 1 grote wasserette. Iedereen ging zijn eigen spullen weer even schoon maken, sorteren en uitmesten. Marvin, Eline, Ires en ik hebben geen auto. Dus we kunnen niet even gauw naar de stad om boodschappen te doen. Farmer Brian kwam weer eens even buurten en we kregen het erover dat we boodschappen moeten doen maar dat we geen auto hebben en dat dat BEST wel lastig is. Toen gaf hij de auto sleutels van zijn gloednieuwe 3 maanden oude Mercedes zodat we even boodschappen konden gaan doen! We zaten als 4 aapjes met grote ogen hem aan te kijken.. ECHT? Daar gingen we dan! Simpele backpackers met een dikke auto onder de kont. Wat een gek idee! Het was bizar om na 10 dagen back to basics ineens weer in de bewoonde wereld te zijn! We hebben de hele auto volgeladen met chips, koek en noodles en gingen weer terug naar farm. Zo. Wij konden weer even vooruit. Omdat we geen koelkast hebben leven we alleen op pannekoeken, pasta, noodles en rijst zonder vlees. Best even wennen. Elke avond noemen we even op waar we zoveel zin in hebben. Hamburgers, pizza, spareribs, stampot met spek. Oh oh! En daar gaat weer een hap noodles met pesto! Jummie! We hadden het ongeveer al 5 dagen over pizza en Gargamel had mij dat ook al een paar keer horen zeggen: OOOHH PIZZAAA! Tot we een dag echt keihard gewerkt hadden om alle orders de deur uit te werken. Hij vond na een aantal dagen werken dat we wel weer een avondje vrij hadden verdiend en zei dat we pizza mochten halen op zijn kosten! De Dutchies kregen de Mercedes weer mee en gingen voor iedereen bier en pizza halen. Wat een gezellig avondje!

Zo hebben wij de afgelopen maand onze centjes verdiend. Vooral back to basics. Een enorm gezellig team en een farmer die zijn emoties niet echt onder controle heeft. Maar ach ergens in dat manneke zit wel een goed hart! In de week voor kerst zijn we bijna aan het eind van het kersenseizoen. We moeten nog heel wat bins wegwerken en maken lange dagen van gemiddeld 12 uur. Gargamel gaat ons steeds meer waarderen en gaf zelfs aan het begin van een dag een emotionele-met-traantjes-in-de-ogen-en-een-trillende-kin-speech over hoe fijn hij het vond dat wij er waren. De dag die er volgde leek echt een eeuw te duren! We waren toen pas 2 uur in de nacht klaar! Maargoed! Hij voelt ook wel dat we een beetje op ons eind raken en neemt ons de volgende dag mee naar de KFC! We zouden eigenlijk nog moeten werken vanaf 21:00uur in de avond. Maar hij vond het zo gezellig in onze keet dat hij zelf ook niet zoveel zin meer had. Wij hadden allemaal al daaaaagen geen vlees gegeten dus blij dat we waren stapten we in de auto richting Goulburn. Met zijn allen zaten we als een soort kinderfeestje aan een kippenpoot te kluiven. Daarna wilde Gargamel nog graag met ons caramel-en chocoladeijs eten in het park, dus naar de supermarkt en de boel inslaan. En in een soort polonaise gaan we naar het park waar we enorm veel lol hebben gehad. Zo vond hij het de volgende dag weer nodig om 20 pizza’s en cola voor ons te bestellen. NOU dat was wel lief van Gargamel!

En dan hebben we kerst! Ook een hele belevenis! We konden kerstavond natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan zonder er iets aan te doen. Marion en Paulien zijn naar het stadje gereden om allerlei lekkers te halen en natuurlijk wat wijn en bier. We hebben de hele avond zitten keuvelen en 300 selfies gemaakt! Tot het 12 uur was! Marion haar verjaardag! Ballonnen werden opgeblazen en de slingers kwamen tevoorschijn. Dat hebben we nog even tot in de vroege uurtjes gevierd.

Op eerste kerstdag konden we lekker uitslapen in onze sauna-tent! Het was kerst dus we vonden dat we er allemaal op ons paasbest uit moesten zien. Let’s put on some make-up! Make-up? What is that? Can i eat it? haha na een maandje zonder mascara begon ik langzaam weer op mezelf te lijken! We zagen er allemaal weer fris en fruitig uit en vertrokken naar “the mansion”! Want ja..daar lijkt dat huis van Gargamel wel een beetje op. We kwamen binnen en konden aanschuiven aan een tafel vol snoep en snacks. Het voelde wel een beetje awkward want het is toch een vreemde vogel! Helemaal als hij in een grote fauteuil ploft en aan zijn waterpijp begint te lurken. Daarna pakt hij een biertje.. alleen voor zichzelf! Iedereen had opzich best wel na-dorst… maar gelukkig kregen wij na een uur ook wat drinken! De kalkoenen en de salades werden geserveerd en het smullen kon beginnen! We hebben echt super lekker gegeten! Daarna lekker uitbuiken en chillen in de zon. We hadden nog een toetje tegoed dus gingen we in de avond weer naar binnen. Na een paar uurtjes op de bank foute muziek luisteren ging de bbq nog aan met wat worsten broodjes en was het toetje klaar. Christmascake.. iets met cake, cherries en drank! Het zag er heel erg mooi uit! Gouden glittertjes erop! Maar VIES! Niet-te-eten. Ik was degene die de eerste hap moest nemen.. met een pokerface probeerde ik niet te laten merken dat het niet te eten was.. maar iedereen zag wel dat het met niet echt smaakte! De rest nam ook een hapje… en alle gezichtjes vertrokken. BAH BAH! Uit beleefdheid toch maar een paar extra happen, maar na vier happen kon ik het echt niet meer aan! Tijd om naar bed te gaan! We hebben Souseane en Brian hartelijk bedankt voor het mooie kerstgebaar en gauw onze tent weer in.

2e kerstdag hebben we lekker met ons eigen clubje gevierd. We zijn naar de winkel gegaan en hebben een heleboel voedsel en sapjes ingeslagen om kerst nog een keertje te vieren! Daarna brak de 4e vrije dag voor ons aan. Farmer Brian moest een beslissing gaan nemen of we zijn kersen nog gingen plukken en sorteren of dat hij ze aan de vogels zou gaan geven. Hij koos voor het laatste! Ons werk zat er dus op! Dat moest ook weer gevierd worden! Dus hup, weer naar de winkel en hamburgers en bier inslaan! Zo hebben we in de 4 dagen vrij onze kilo’s er weer even aan gegeten! Door het vele werk en het leven op rantsoen waren we allemaal wat kilo’s kwijt geraakt.

Ons laatste dagje brak aan! Onze villa kon weer ingepakt en de backpacks weer klaargemaakt voor vertrek. Het scheelt wel dat we een hoop “werkkleding” weg konden gooien omdat het kapot en vies was! Meer ruimte! Dat moet in Sydney maar weer aangevuld! Hihi! We namen afscheid van Brian, Sousaune en de kids en daarna van the Cherry-family! Dikke knuffels en zwaai zwaai! We’ll meet again in Sydney! Daar gingen we dan op weg naar het trein station. Op naar Sydney waar Josh ons van het station op haalt. Ja ja. Dat is weer een apart verhaal: Josh hebben wij in de 2e week van ons Austalië avontuur ontmoet in Byron Bay. Josh liked ongeveer alles wat op mijn facebook staat, dus ik dacht laten we vragen of we met oud en nieuw niet in zijn appartement kunnen verblijven! De hostels in Sydney zijn rond deze tijd vol geboekt en kosten zo’n $100,- per nacht! Belachelijk! Dat kunnen wij wel even anders regelen toch? Dus zo gezegd zo gedaan, contact gezocht met Josh en uiteraard was het geen probleem om een paar nachtjes te komen slapen! HOERAAAAA!

Inmiddels zitten we in zijn appartement te chillen. Het eetpatroon van de laatste dagen beviel ons wel dus hebben we nog even wat boodschapjes gedaan. Josh was niet thuis die avond en zou pas de volgende dag terug komen. Dus hadden we het huis voor ons alleen! Gelijk maar een beauty avond inlassen. Want na 4 maanden boerderijen kon ik mijn beenhaar bijna invlechten. Lekker scrubje gekocht, haartjes in een maskertje! En Ires en Marisja zijn back in the game! Josh was 30 december jarig.. dus we hebben zijn huis ook maar even bezaaid met ballonnen! gezellig toch?

Op naar een fantastisch oud&nieuw en een nog mooier 2016!! Cheers!