Monsters in het appartement

De minuten, uren en dagen tikken maar door. Inmiddels ben ik al weer 4 maanden van huis! De tijd vliegt! Lekker gesetteld in Sydney voor een aantal weken. Wat vermaken we ons hier goed! En dan te bedenken dat we de afgelopen weken vooral op zoek naar werk zijn geweest. Maarja dat moet wel afgewisseld worden met wat leuke dingen natuurlijk. Tijd voor een verslagje van het leven in Sydney.

Je zult wel denken… monsters in het appartement? Nou ik overdrijf niet.. Doe je de was, zitten er ineens motvlinders in je onderbroek! Zit je lekker buiten op het balkon… zijn er autistische muggen die je in je bil prikken! Maar 1 bil kan de autistische mug niet aan, dus pakt hij de andere bil ook gelijk maar even mee! Het staat ook zo charmant als die bulten gaan jeuken en je wel MOET krabben. Zo had Ires een uit de pan geflipte mug, die ging meer voor gevalletje hoe-meer-hoe-beter! JEUK! Dan hebben we ook nog van die monsterlijke spinnen! Op een doordeweekse avond kwamen Bjorn en Max (aus-backpackers-vriendjes) een maaltijd bij ons nuttigen en was het een mooie avond om buiten te zitten. Na een hoop geklets en een lekker glaasje wijn ging de zon onder en kwamen de monsters uit hun schuilplaats. Nummer 1 was een beste Huntsman die als een zwarte vlek op de muur verscheen. KLIK, foto van maken voor in mijn fotoboek en daar gingen de rillingen weer over de rug. Totdat Ires ineens achter mij ergens naar keek. “volgens mij zit er echt een mega spin achter die stoel” hoe krijg je Marisja boven op de tafel.. nou door dit soort dingen te zeggen. De spin was inmiddels verstoppertje aan het spelen en we konden het beest zo snel niet vinden. HE BAH! Met de beentjes omhoog op de stoel zitten dan maar.. En ja hoor meneer de spin liep ineens langs de muur omhoog. Echt zo’n dikkerd met een dikke kont en harige poten. Soort vogelspin! Alleen weet ik niet of dit echt zijn ras was. Misschien en zuster-ras. Anyway! Ik hou niet zo van spinnen dus toen hebben we onze huisbaas Peter maar even geroepen of hij deze harige meneer kon verwijderen. Daar kwam de spuitbus en de bezem tevoorschijn. PSSSSSSSTTTTTTT bam bam bam. Hmm nog steeds niet dood. Hij kroop in een gleufje.. ik vraag me nog steeds af hoe een spin met zo’n dikke kont überhaupt in zo’n smal gleufje past. Maarja. Peter spoot er nog wat spuitbusspul in en hopelijk was deze spin nu in de spinnenhemel. Maar, het kan nog erger! Peter was een aantal dagen naar Melbourne om daar een paar zaken te regelen voor zijn familie, dus Ires en ik hadden het appartement mooi voor ons alleen. Op een normale woensdagavond stond Ires lekker haar tandjes te poetsen en waren mijn tanden ook toe aan een poetsbeurt. Ires keek me aan en vroeg me of ik nog naar het toilet moest. UHM ja? Hoezo? Ze zegt: nee gewoon, kijk maar even daar… Ja hoor! je raad het al.. DIKKKKKKKKE spin op de muur. Goed. We waren alleen thuis.. IRES DOE JE DING! Pak je moment, Ik film het wel.. haha! Heldhaftige Ires pakte de spuitbus en spoot op het ding. OHNEEEEEE hij ontsnapt! Gillend ren ik de kamer in en ook bij Ires ontsnapte er een luid noodkreetje. (ja dit staat allemaal op film) Het beest was achter de toilet borstel gaan zitten en Ires had intussen een bezem EN de spuitbus in handen. Ze ging em te lijf en daar lag het… in tweeën geslagen op de badkamervloer badend in een plasje spuitbusgif. Eigenlijk best zielig als ik er zo over nadenk.. Maar over zo’n joekel van een spin zet je ook niet even een glas en schuif je er een papiertje onder om hem vervolgens buiten te zetten, zoals papa dat altijd doet! Die rennen met dezelfde vaart weer naar binnen! Maar we hebben het overleefd.

Wat we nog meer gedaan hebben de afgelopen weken… De dag na ons etentje met Bjorn en Max zijn we nog even een dagje naar Manly Beach gegaan met Bjorn. Het begon al met een berichtje van Bjorn.. sorry ik ben wat later want ik ben mijn zwembroek vergeten! HAHA wie vergeet zijn zwembroek nou als je naar het strand gaat?? Bjorn-Belg, Belg-Bjorn? Eenmaal op Manly aangekomen is de kleur weer even bijgewerkt en zijn we als ene stel kleine kinderen de golven te lijf gegaan. Tijd om op te drogen. Ires en ik lagen al gestrekt op de handdoek en Bjorn was nog even bezig zijn handdoek van al het zand te ontdoen. Druk druk druk. Tot hij er klaar voor was om te gaan liggen: meneer ging aan het einde van zijn handdoek staan en liet zich –enorm stoer- vallen zodat hij zich op had moeten vangen met zijn handen in een soort op-druk-houding (heb je em?) Maar meneer had dit ietwat onderschat en viel vervolgens vol met zijn gezicht in het zand. Eerst dacht ik.. heh? Gebeurt dit nou echt? Tot hij zijn hoofd naar ons toe draaide en we zijn hoofd vol met zand zagen. Ik denk dat we ongeveer een kwartier de slappe lach hebben gehad. Bjorn-Belg Belg-Bjorn? Mooie momenten!

Wat nog meer.. Een “afscheidsdiner” met Eline en Marvin (Cherriefamily) bij Darling Harbour! Zij gingen lekker op pad met een eigen auto om zoveel mogelijk van Australië te gaan zien. Super lieve mensen waar we enorm veel lol mee hebben gehad! Die zien we in Nederland vast weer een keertje terug! Sowieso moeten we natuurlijk bij Ires in Brabant carnaval gaan vieren nu. Ik ben nu al aan het na denken hoe ik verkleed ga.. haha! Als je nieuwe mensen leert kennen hier in Australië is het altijd weer jammer als je afscheid moet nemen! Maar ik maak mooie herinneringen! Die pakt niemand mij nog af!

Dan komen we nu aan bij een bizar verhaal: Toen we net in ons appartement woonde, was daar Katrin. Een Duits meisje wat een aantal dagen ook in het appartement van Peter verbleef. Zij is op een gegeven moment verhuisd naar een ander appartement, maar we vonden wel dat we nog eens af moesten spreken. Zo gezegd zo gedaan. Er was een Jazz-festival in Sydney. Klinkt goed! Laten we daar heen gaan! We wandelden door Sydney naar de locatie en kwamen aan bij een enorm gezellig pleintje waar een kroegje zat met een bandje ervoor. HET JAZZ FESTIVAL! Iets anders dan we ons voorgesteld hadden.. want als we aan een festival denken, denken we aan een terrein met podiums en veel mensen die genieten van muziek! Maar dit was een inni-mini festival. Wat overigens wel gezellig was en waar we genoten hebben van een wijntje in de zon en een fijn jazz sfeertje eromheen. Tegen etenstijd zijn we naar het appartement van Katrin gegaan om daar Pizza te eten. Ze hebben in de supermarkt 3 dollar pizza’s dus wij dachten hmm.. laten we die eens proberen! Hap 1: hmm niet heel slecht, maar ik heb honger dus alles smaakt. Hap 2: eigenlijk best vies deze pizza. Hap 3: man! Ik had beter de kartonnen doos op kunnen eten! Nee. De pizza was niet echt een succes. We hebben een filmpje gekeken met een paar glaasjes wijn en kwamen op het idee om nog dansjes te gaan doen in de stad. We kwamen terecht in the sidebar. Tralalala lekker dansen en debiel doen! Want dat kunnen we zo goed! Dat werd opgemerkt door een stel jongens uit Nieuw Zeeland en zij vroegen of we met hun mee gingen naar hun villa om daar nog een drankje te doen. Prima! Wij in de taxi.. die rit duurde en duurde! Waar gaan we helemaal heen? Het leek of we Sydney bijna uit gingen, maar uiteindelijk zaten we ergens in de buurt van Bondi Beach. We stapten de taxi uit en stonden voor een enorme villa. Een villa met heel veel slaapkamers, badkamers een grote keuken en een groot zwembad in de achtertuin! Bommetjeeeee! Midden in de nacht nog maar even zwemmen in onze ondergoedjes en op 1 of andere manier hebben we allemaal een slaapplek gevonden. De volgende ochtend werden we al vroeg wakker en verzamelden Ires, Katrin en ik ons in de keuken en hadden we alle 3 een groot vraagteken boven ons hoofd hangen. Ik weet niet wie de film the hangover gezien heeft, maar we dachten even dat we in deze film beland waren, alleen dan zonder een tijger in de badkamer. We waren het er al gauw over eens: weg hier! Bye bye! In de Bus hebben we dit hele avontuur nog even goed doorgenomen wat zorgde voor een slappe lach aanval! Man man! Wat maken wij gekke dingen mee, alsof we deze film gekeken hadden in plaats van zelf beleefd! We hadden echt enorm trek in vet eten dus zijn we regelrecht naar de mac gegaan en een groot menu besteld met kipnuggets, patat en hamburgers! Daarna lekker naar ons huisje gegaan en de rest van de dag geslapen! We zijn geen 16 meer dus dat hadden we enorm nodig!

Dan kom ik gelijk op het volgende onderwerp wat ons de afgelopen weken ook veel bezig heeft gehouden: werk zoeken en interviews afleggen. De dag na onze slechte film hadden we een casting voor een film producent. Hoe we erbij kwamen? Op internet stond een oproep dus daar hebben we ons op ingeschreven en we mochten eigenlijk gelijk een afspraak inplannen. Zo gezegd zo gedaan. Wij op ons paas-best naar MCTV. We werden even in een wachtkamer gezet en daarna konden we het gesprek aan gaan. Helaas was dit een jaar contract en moest je minimaal nog 6 maanden in Sydney blijven. NOU nee hoor! Wij hebben iets andere plannen dan dit. Dus we hebben de hand geschud en zijn op weg naar het strand gegaan. Jammer! Daar ging onze acteer carrière. Unfortunately peanutbutter! The show must go on! Dus hadden we de dag erop een interview voor een sales bureau die in drukke winkelcentrums het concept Hello Fresh aan de man probeert te krijgen. We kwamen daar binnen en hadden er eigenlijk direct een gek gevoel bij. Ja ja… dat onderbuikgevoel waar je altijd naar moet luisteren! We gingen het gesprek in met nog 5 anderen en zouden die middag horen of we op een vervolg gesprek mochten komen. Een uurtje na dit gesprek werd ik gebeld dat ik dat wel mocht.. maar Ires helaas niet. De dag erop ging ik met dat rare gevoel in mijn maag toch naar dat gesprek, want ja, ik moet toch centjes gaan verdienen. En ja hoor! Ik werd aangenomen en moest vrijdag voor mijn eerste training terug komen. Oja.. en ik mocht mijn allstarts niet aan.. TSS nah! Ok. Die middag hadden Ires en ik nog een gesprek bij een ander sales bedrijf die mensen aanspreekt om goede doelen te steunen. Ondanks dat ik al een baantje had ben ik er toch heen gegaan. Dit bedrijf voelde gelijk al beter. Geen neppe mensen, een leuk gesprek en we mochten de dag erop voor een trial het park in. Joepie! Dat klinkt goed. Wij de volgende dag het park in en daar kregen we de opdracht om in een half uur zoveel mogelijk mensen aan te spreken en hun naam, baan en leeftijd te noteren. Zo konden ze kijken of je geschikt was voor deze baan en of je er geen probleem mee hebt om op mensen af te stappen. GEEN PROBLEEM! Na een half uurtje had ik mijn A4 lekker vol staan met de gevraagde gegevens en werd ons verteld dat we die middag zouden horen of we aan waren genomen. Omdat we nog geen zekerheid hadden zijn we die middag nog naar een ander interview gegaan. Ook bij een sales bedrijf. Maar tijdens het invullen van onze gegevens werden we gebeld dat we aangenomen waren en of we die middag ons contract konden ondertekenen. Nog voordat ons interview begon zijn we opgestaan en weggelopen. He-le-maal blij! Dat andere bedrijf heb ik maar heel snel afgebeld, want dat voelde toch al niet goed!

Hoera! We hebben een baantje! En nog voor een goed doel ook! Dat voelt toch ergens wel goed. Ik ben benieuwd hoe me dit afgaat! Of ik –in het engels- mensen kan overhalen om kinderen in arme landen te sponseren en aan een beter leven te helpen. We zullen het zien! Lets do this!