Jobhunt 2.0

Daar gingen we dan in onze groene shirtjes de straat op! Onze eerste werkdag als fundraiser brak aan. Op maandag ochtend kwamen we op kantoor aan om eerst nog even onze pitch te oefenen. Een heel riedeltje met een opening, probleem, oplossing, superpowertalk en een afsluiting. Een hoop gegeit tijdens het oefenen van ons rollenspel natuurlijk! Maar uiteindelijk hadden we een mooi praatje klaar staan. Ready to gooooo! We gingen de eerste dag naar Martinsplace.. Een druk bezocht kruispunt waar veel mensen van/naar de trein of werk gaan. Goh goed punt zeg.. NOT! Maargoed we houden de positieve vibe erin en stappen met onze mooiste glimlach op de gehaaste mensen af. Wie trekt Marisja weer aan? Een zwerver met zijn levensverhaal die minstens 15 minuten achter mijn kontje aan bleef lopen. De eerste dag was niet echt een lange dag. Na 3 uurtjes waren we klaar en gingen we een biertje pakken met onze Manager Dan. Dan.. een te vrolijke, zwetende, boerende, TE emotionele man. Tijdens het biertjes drinken vond hij het blijkbaar nodig zijn hele relatie-horror-stories bij ons op het cafétafeltje te gooien. Ik heb serieus waar.. nog nooit een man ontmoet die ZO naïef is! We gingen terug naar huis en dachten allebei; woensdag gaat het vast beter dan vandaag.

Dinsdag 26 januari.. Australia day! Het hele land is vrij, viert feest en in heel Sydney was muziek, varende bootjes en gezelligheid te vinden. We hadden Afgesproken met Katrin om dit mee te gaan maken. We zijn naar the Sydney Harbour gegaan. Eerst maar eens even kijken wat er te doen is. Een mierenhoop aan mensen in ieder geval! Eerst maar eens even een Australisch vlaggetje te pakken krijgen! Iedereen loopt er met één of zes te wapperen, wilde ik ook! Na onze bemachtiging zijn we neergestreken op een grasveldje waar een heerlijk reggae bandje aan het spelen was en we de zonnestraaltjes op onze snoetjes toelieten. Lekker mensen kijken die van top tot teen in de Australische kleuren rond lopen en plezier hebben. Daar kregen we natuurlijk weer honger van, dus op naar de MC Donalds. Super druk natuurlijk, maar we hebben onze happy meal al gauw te pakken. In de avond was er een groot Live concert bij het Opera House. Deze werd live op tv uitgezonden. Lekker overdreven hoe dat dan gaat! Het publiek wordt verplicht om het hun vlaggetje te zwaaien en overdreven blij te klappen en gillen. Dan komt er een presentator-ken op het podium die met zijn prodentsmile de artiest aankondigt en die speelt dan maar liefst 1 liedje! Daarna volgen er weer 10 minuten aan reclame. Dit hebben we ongeveer anderhalf uur vol gehouden. Toen waren we er wel klaar mee. Op de weg terug naar de bus kwamen we langs een stel politie agenten die ons erop wezen dat er binnen een half uur vuurwerk werd afgestoken. Oh! Dat is wel leuk.. laten we een leuk plekje zoeken! Zo kwamen we terecht naast James. Een Engelse jongen die een dag ervoor in Sydney aan was gekomen. Daar raakten we mee aan de praat en gingen we even een drankje mee doen om Australia day af te sluiten. Wat hebben we daarmee gelachen. Lekker gay! Zag hondjes in Thailand aan voor apen en geniet met volle teugen van zijn reis. Altijd leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten! Hier moest natuurlijk wel een vervolg op komen! Katrin en James liepen richting trein en wij naar de bus. Ires hoorde ineens uit de hoek van het bushokje een vreemd gebrabbel komen. Wat is dat nou voor raar Engels taaltje? OH NEEEEE het is Brabants! Jaaaa Hoor! 4 Brabanders draaiden hun hoofd om! Hey hallo daar! En waar kom jij vandaan? Uit Emmeloord! Ooooh heb je het al geheuuuuurd? Ze komt uit Emmeleuuuurd. OH-wat-grappig! Maargoed. Ze kwamen er al snel achter dat ze aan de verkeerde kant van de weg stonden dus gauw even toevoegen op gezichtboek want we moesten binnenkort maar eens een biertje doen. Daag!

Werkdag 2 van onze fundraising brak aan. Groene shirtjes weer aan en naar een nieuw punt in de stad om kindjes te redden. Dit keer was het punt waar we moesten staan NOG onbegrijpelijker. Een kruispunt van stoplichten, tussen het treinstation en het bus station in. Wat doen mensen die daar lopen? Nou.. die rennen ongeveer van A naar B! We hebben maar liefst 3 mensen aan kunnen houden voor een kort gesprekje over de arme kindjes. Waarna ze hun bus zagen en het op een rennen zetten. De rest van de mensen waar we mee praatten waren mensen die ons als infopunt zagen. Het schijnt dus, dat hier in Sydney poppetjes met groene t-shirts rondlopen als informatiepunt. En ja.. 3x raden waarvoor mensen ons aanzagen! Gelukkig zijn we al aardig bekend hier in Sydney dus hebben we in ieder geval enorm veel mensen op weg geholpen. Laten we dat dan maar zien als onze goede daad van die dag! Na 5 nee-uren begonnen we ons nogal te irriteren aan Dan, die al boerend veel te blij stond te doen tegen iedereen. De druppel was een oude vrouw die bij Ires haar wandelstok in het gezicht drukte en alleen maar NO NO NO NO schreeuwde.. Terwijl Ires haar nog niet eens aan had gekeken. Goed, tijd om ons t-shirt in te leveren en lekker op huis aan te gaan.

Job hunt 2.0 ging van start! Wel even met een knoop in de maag. Want hoe moest dat nou als we geen baantje konden vinden? Moesten we dan echt naar huis? Maar dat wilden we helemaal nog niet! We solliciteerden ons rot.. Gelukkig kregen we reactie! Een marketing bureau! beetje vaag! Maar we konden die dinsdag op gesprek komen. Voor de zekerheid hebben we nog maar 100 sollicitaties eruit gegooid. Helaas geen reactie.. Alle workinghostels afbellen voor farm work, allemaal vol of geen werk vanwege de vele regenval die week. Tijd voor een strand relax dag! James en Katrin bericht en hup naar Coogee seaweed beach. Wij als blije hondjes naar het water rennen, oh noooo seaweed! Like A lot! Zo weet je natuurlijk niet of er een octopus, haai of kwal om je been heen krult.. of dat het gewoon zeewier is! Heel eng! Ongeveer 10 meter verder leek het water beter te zijn.. kom op! Even door dit stukje heen! Maar de golven waren zo sterk dat we als een stel potvissen weer aanspoelde op het strand. Onbegonnen zaak. Hele kunst om je bikini nog om je lijf te houden! Dan maar weer lekker liggen en wat aan de kleur doen. FATS! OMG.. wat is dat op mijn been?? Ze zeggen dat vogelpoep geluk brengt? Nou deze enorme hoop moest wel heel veel geluk brengen dan! EWWWW! Terug het seaweed in dan maar! Inmiddels had Brabant ook al weer contact gezocht of we de dag erna mee naar Bondi Beach gingen. Dus de volgende dag de zonnebrand weer op de snoet en bak-dagje 2 stond voor de deur. Gezellig met Brabant lift muziekjes op het strand luisteren.

Na dit weekendje konden we er weer met frisse moed tegenaan. Lets go hunt again! Huppa weer wat sollicitaties eruit! Tijd om een film te kijken! Inmiddels was de dinsdag van ons sollicitatiegesprek bij het marketingbureau ook al weer aangebroken. Het gesprek ging goed! Het zou een soort business to business sales zijn. Dat klonk wel positief! We mochten de dag erna op trial komen. Bleek het door to door sales te zijn! Na 20 dichte deuren heb ik bedankt voor de kans, maar dit ging ik niet doen! Teleurgesteld weer naar huis! Verder solliciteren! Ires had inmiddels al een plan B bedacht; lekker naar haar kennissen om te wooffen! En dan als haar zus komt met haar de reis afmaken en naar huis. Ires was er klaar mee! Punt uit. De dagen erna heb ik nog 2 sollicitatie gesprekken gehad. Beide niets geworden. Inmiddels begon ik em ook wel even te knijpen! Zou ik nou echt geen baan kunnen vinden? Moet ik dan echt eerder naar huis? Slapeloze nachten kwamen eraan. Wat-te-doen! Tot daar een reactie op mijn sollicitatie als waitress kwam in een Italiaans restaunt , Rashays, hier in Sydney. Ik mocht op gesprek komen, werd uitgenodigd voor een trial en JA HOOR Marisja heeft dan toch een baantje te pakken. De plannen om naar Nieuw Zeeland te gaan zijn iets uitgesteld. Mijn ticket Sydney- Auckland staat nu van 4 april tot 11 mei. Even flink aan de bak en dan weer 6 weken nieuwe avonturen beleven!

Waar ik me wel enorm op verkeken heb is het vinden van een baan! Ik had van te voren gedacht dat deze voor het oprapen lagen hier in Australië. Maar ze stellen vrij hoge eisen aan een backpackers en zijn vooral op zoek naar mannen. Maar ook hier hebben we weer van geleerd!

Tijdens al het werkgezoek hebben we het natuurlijk ook wel gewoon leuk gehad hoor! We zitten immers in het zomerse Australië! Strandje hier, wijntje daar! Ondertussen was Max (Australian backpackers mate) ook nog even een weekje bij ons komen logeren. Hebben we enorm veel films gekeken en het onszelf lekker comfortabel gemaakt. Het toppunt van kansloosheid was toch wel op valentijnsdag. Ires en ik hebben daar sowieso al niet zoveel mee. Dus onze valentijnsdag zag er als volgt uit: Dagje Bondi, romantisch dinner bij de MAC daarna het zand tussen de billen vandaan spoelen en op de bank Titanic kijken. Ja.. de Titanic ja. Toch best een mooie film! Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat Jack best naast Rose op de deur had gepast. Maar het zou de Titanic niet zijn als we Jack niet langzaam in het water weg zien zakken. Na al dat gezwijmel vonden we het tijd voor wat meer actie. The Italian Job een film met mini coopers en mini coopers. Daar worden we pas verliefd op!

Woensdag 17 februari is Ires op weg gegaan naar haar kennissen en ben ik nu all by myself! Eens kijken wat het me allemaal gaat brengen! Maar nu eerst maar eens aan het werk!